Ο Λεοντής , ο Αρχηγός Συστήματος Μάμας Πάρπας και ο Αρχηγός Ομάδος Θεόδωρος Τσιάρλης.

Συγκέντρωση Βαθμοφόρων Επαρχιακής Εφορείας Λάρνακος.

Το 70ον ήταν παρών.

. 

ΑΔΕΛΦΕ ΑΝΤΩΝΗ ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ

ΑΔΕΛΦΕ ΑΝΤΡΕΑ ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ

Ο Αντώνης γεννήθηκε στις 27/01/1951 στους Τρούλλους όπου φοίτησε στο δημοτικό σχολείο της κοινότητας και έπειτα στην τεχνική σχολή Λάρνακος.

Εντάχθηκε στην δύναμη του 70^ου Συστήματος Προσκόπων Τρούλλων το 1962 όπου διετέλεσε ενωμοτάρχης και μέλος της μπάντας. Δραστήριος όπως ήταν έλαβε μέρος σε όλες τις δράσεις του Συστήματος.

Νυμφεύτηκε  με την Ελένη και  μετά τον γάμο του μετακόμισε στην Άσσια όπου και απόκτησαν ένα γιό τον Μάμα.

Τα τραγικά γεγονότα του 1974 τον βρίσκουν στην Λευκωσία. Ο Αντώνης εργαζόταν ως επιπλοποιός στους Αδελφούς Ιακώβου. Η μαύρη ημέρα για την Κύπρο μας ήταν και η μέρα που ο Αδελφός Αντώνης έχασε την ζωή του.

Στον κυκλικό κόμβο Κολοκασίδη μετά την δουλειά μαζί με τον αδελφό του βρέθηκαν ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά.

Για τον Αντώνη το πέρασμα από εκεί είχε δυστυχώς αποβεί μοιραίο. Ο αδελφός του Γιάννης ευτυχώς επέζησε με σοβαρό τραυματισμό στο πόδι.

Η ταφή του Αντώνη έγινε στο κοιμητήριο του BMH.

Αντρέας Mιχήλ του Αντωνίου

Αντρέας Μιχαήλ ,ένας αφανής αγωνιστής καταταγμένος στη μεγάλη στρατιά των αγνοουμένων.

Ο Αντρέας Μιχαήλ Αντωνίου γεννήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου το 1956 στους Τρούλους Λάρνακας. Ήταν το πρώτο παιδί της  οικογένειας του. Ακολουθούσαν άλλα πέντε αδέλφια τρία κορίτσια και άλλα δύο αγόρια. Γονείς του ήταν οι Ξένια και Αντώνης Μιχαήλ.

Ο Αντρίκος έτσι τον φώναζαν χαϊδευτικά αποφοίτησε από το Δημοτικό σχολείο του χωριού του και στη συνέχεια μπήκε στο Γυμνάσιο όπου φοίτησε για δύο χρόνια.

Αφήνοντας το Γυμνάσιο αποφάσισε να ακολουθήσει το επάγγελμα του επιπλοποιού. Επέδειξε μεγάλο ζήλο γι αυτή τη τέχνη και σε πολύ γρήγορο χρονικό διάστημα άρχισε να κάνει και τα πρώτα του έπιπλα που έμειναν κειμήλιο μέχρι σήμερα. Καλόκαρδος ο Αντρέας σε κανένα δεν χαλούσε χατήρι. Έτσι, μικροκατασκευές έκανε με αγάπη σε όποιο του ζητούσε.

Τον Φεβρουάριο του 1974 αν και ο Αντρέας ήταν ακόμα δεκαεπτάμιση χρονών αποφάσισε να πάει να καταταχθεί στις τάξεις της εθνικής φρουράς . Έτσι υπηρέτησε για τρεις μήνες στη Λάρνακα δύο μήνες στη Λευκωσία και στον Άγιο Γεώργιο της Κερύνειας,  στο 251 τάγμα πεζικού οπότε εκεί τον βρίσκει ο πόλεμος του 1974. Στο πιο δύσκολο σημείο εκεί που γίνεται η απόβαση στη Γλυκιώτισσα καλείται το τάγμα του Αντρέα να αντιμετωπίσει τον πάνοπλο τούρκο εισβολέα. Καλούνται τα αμούστακα παιδιά που ακόμα καλά καλά δεν τέλειωσαν την εκπαίδευση τους να τα βάλουν με τον μόνιμο αιμοχαρή Τούρκικο στρατό και τα κατάφεραν και επέζησαν αφού κτύπησαν τον εχθρό με όλες τις υλικές τους δυνάμεις αλλά και με πατριωτισμό και αυτοθυσία .

Το μεσοδιάστημα από την πρώτη εισβολή προς τη δεύτερη οι γονείς του μάταια τον έψαχναν . Για δεκαπέντε μέρες αγνοείτο η τύχη του οπότε ειδοποιήθηκαν κάποια στιγμή και πήγαν και τον βρήκαν μαζί με άλλους συστρατιώτες του στο προεδρικό. Η ταλαιπωρία και η κούραση οι κακουχίες από τις μάχες ήταν ζωγραφισμένες στα πρόσωπα όλων των στρατιωτών. Όπως αποκάλυψαν στους συγγενείς τους δεν τους έφτανε η ταλαιπωρία των μαχών είχαν και πρόβλημα φαγητού. Απίστευτο και όμως αληθινό . Μοναδική τροφή για πέντε μέρες ήταν το Φαρίν λακτέ.

Ανακουφίστηκαν για λίγο τόσο οι γονείς του Αντρέα όσων και των άλλων γιατί τώρα ήταν μακριά από τις μάχες. Έτσι θα τα κατάφερναν να ξεκουραστούν και να συνέλθουν από τη ταλαιπωρία. Γιατί το να βρισκόταν τότε κάποιος εκτός μάχης ήταν ευτύχημα έστω κι αν ήταν πληγωμένος.. Δυστυχώς όμως..

Ένα τηλεφώνημα του Αντρέα που έμελλε να ήταν και το τελευταίο ενημέρωσε τους γονείς του ότι μετακινήθηκε το τάγμα του από το προεδρικό.

Η δεύτερη εισβολή βρίσκει τον Αντρέα στον τρίτο λόχο στην περιοχή Κουτσοβέντη. Επάνδρωσαν τα φυλάκια πάνω από τη Μια Μηλιά μιας πολύ νευραλγικής σημασίας περιοχής και πολύ επικίνδυνης. Οι Τούρκοι κτυπούν με μανία και  πείσμα .. Οι στρατιώτες μας ανταποδίδουν αλλά φαινόταν αδύνατη η επιβίωση τους και τότε διατάζεται οπισθοχώρηση, Επικρατεί μεγάλη σύγχυση ..Ο καθένας παίρνει το δρόμο που πίστεψε πως θα σωθεί. Ποιος ξέρει για που τράβηξε ο Αντρέας; Μικρό παιδί δεκαεφτάρης Ξένος σε κείνες τις περιοχές.   Από τότε αγνοείται λένε η τύχη του. Πέρασε και αυτός στο κατάλογο το τόσο μακρύ των αγνοουμένων

Αμούστακο παιδί ο Αντρέας, βιάστηκε να καταταχθεί στις τάξεις της εθνικής Φρουράς. Βιάστηκε να πάει να  υπηρετήσει την πατρίδα με την ίδια αγάπη.. αυτή την αγάπη που υπηρετούσαν την Κύπρο μας και οι γονείς του, την εποχή του απελευθερωτικού μας αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α, μιας και διατηρούσαν ένα κρησφύγετο αγωνιστών μέσα στη κουζίνα του σπιτιού τους μέσα στη νηστιά.  Αυτήν την αγάπη, είναι φανερό πως μεταλαμπάδευσαν και στον Αντρέα μέσα από τη κούνια του. Αυτή η αγάπη, του έγινε προσταγή, του έγινε χρέος ιερό, επιτατικό  καθήκον και έτσι βρίσκεται τώρα πια στη μεγάλη στρατιά των αγνοουμένων.

Ο Αντρέας Μιχαήλ στα αριστερά και δεξιά ο Αντώνης Χριστοδούλου.

O Αντρέας Μιχαήλ του Αντωνίου. Ο Πρόσκοπος του 70ου , ο στρατιώτης του ηρωικού 251 τ.π 

H Κοινότητα Τρούλλων,

                      το 23ον Σύστημα Ελλήνων Ναυτοπροσκόπων Λάρνακας

και οι Παλαιοί Πρόσκοποι του 70ου Συστήματος Προσκόπων Τρούλλων

σας προσκαλούν την Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011, στις  08:30 π.μ.

στον Ιερό Ναό Αγίου Μάμαντος όπου θα πραγματοποιηθεί τρισάγιο

υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των Πεσόντων και Μαρτύρων και

δέησης υπέρ διακριβώσεως της τύχης των Αγνοουμένων της Κοινότητας.

                     Θα τιμηθούν οι Προσκόποι του 70^ου Συστήματος Τρουλλων

                                 Αντρέας Μιχαήλ και  Αντώνης Χριστοδούλου.

Η ιστορία του 70ου Συστήματος Ελλήνων Προσκόπων Τρουλλων

Η ιστορία του 70ου Συστήματος Ελλήνων Προσκόπων Τρουλλων

Το 70ον Σύστημα Τρούλλων ιδρύθηκε στις 6 Ιουλίου το 1959 απο τον Επαρχιακό ΄Εφορο Λάρνακος Κώστα Αλκίδα .Η αρχή γίνεται με την ίδρυση της ομάδας προσκόπων με αρχηγό τονΣτέλιο Γ. Προκοπίου ο οποίος ήταν και ο πρώτος Αρχηγός Συστήματος.

Το 1961 ιδρύεται η αγέλη λυκοπούλλων με αρχηγό τον δάσκαλο Φλώρο Iακωβίδη.
Το 70ον κάθε εθνική επέτειο έδινε το παρών του και επίσης διοργάνωνε το εωθινό και έπαρση σημαίας στο χωριό των Τρούλων.
Στην συνέχεια λάμβανε μέρος στην παρέλαση στην πόλη του Ζήνωνα.
Το σύστημα κάθε χρόνο διοργάνωνε κατασκηνώσεις για προσκόπους και λυκόπουλα στα Λεύκαρα.

Στίς  30 Ιουλίου 1967 με πρωτοβουλία του 70ου διοργανώνονται επαρχιακοί αγώνες στίβου στο δημοτικό σχολείο του χωρίου μεταξύ Συστημάτων της επαρχίας .

Την έναρξη των αγώνων είχε κηρύξει ο τότε Ε.Ε Λάκης Δημητριάδης πρώην Αρχηγός του 23ου.

Έλαβαν μέρος η Λάρνακα με το 23ον , η Αραδίππου με το 66ον, η Αθηένου με το 68ον και η Ξυλοτύμπου με το 130ον.

Το 1966 ο Α.Σ Στέλιος Γ. Προκοπίου αποχωρεί από το Σύστημα και στην συνέχεια αναλαμβάνει Αρχηγός Συστήματος ο Μάμας Νικολάου Πάρπας.

Δυστυχώς τα γεγονότα του 1974 διακόπτουν μέχρι και σήμερα την λειτουργία του συστήματος και ας ελπίσουμε ότι κάποια στιγμή θα επαναδραστηριοποιηθεί.

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΠΟΥ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΕ ΤΟ 70ον

ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΛΕΥΚΑΡΩΝ Ο ΑΝΤΡΕΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ ΜΑΜΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΑΡΠΑ Ο ΤΡΙΤΟΣ ΠΡΟΣΚΟΠΟΣ ΑΠΟ ΑΡΙΣΤΕΡΑ.

251 Τ.Π ΤΟ ΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ

ΤΟ ΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΓΛΥΚΙΩΤΙΣΣΑΣ

Το 251 Τ.Π ήταν το Τάγμα που πρώτο και μόνο αντιμετώπισε  την τουρκική εισβολήστις 20 Ιουλίου 1974 .

Διοικητής του 251 Τ.Π ήταν ο Αντισυνταγματάρχης Παύλος Κουρούπης και Υποδιοικητής ο Ταγματάρχης Αλέξανδρος Μανιάτης.

Το Τάγμα είχε έξι λόχους. Τον Λόχο Διοικήσεως, τον Λόχο Υποστηρίξεως καθώς και άλλους τέσσερις Λόχους.

Ο 1ος Λόχος καθώς και ο 2ος είχαν την έδρα τους στο Τάγμα μαζί τον ΛΥΤ και τον Λόχο Διοικήσεως.

Ο 3ος Λόχος είχε την έδρα του κοντά στο Δημητριάδειο Στάδιο τον Πράξανδρο και είχε υπό την αρμοδιότητα του τα φυλάκια 101 έως και το 120 λίγο πριν από τον Άγιο Γεώργιο.

Τα φυλάκια ήταν ακριβώς έξω από την νεκρά ζώνη και είχαν ρόλο να προφυλάσσουν την Κερύνεια από τα φυλάκια των τούρκων που ήταν στον Πενταδάκτυλο λίγο πριν από τον Πύργο του Παυλίδη, από τους τούρκους που κρατούσαν το φρούριο του Αγίου Ιλαρίωνα από τα γεγονότα της τουρκοανταρσίας το 1963 και από τα φυλάκια μέχρι το ύψωμα της Καμήλας.

Τα φυλάκια ήταν επανδρωμένα με 3-5 στρατιώτες με λιανοτούφεκα του 1940. Στο φυλάκιο 120 υπήρχε και ένα πολυβόλο 12,7 Γκρηνώφ ρωσικής κατασκευής, Αυτά ταΓκρηνώφ δεν ήταν αερόψυκτα αλλά είχαν ραβδώσεις για να κάθεται μέσα το ψύχος και να κρυώνει η κάννη. Αλλά δυστυχώς δεν είμαστε στην Σιβηρία με χαμηλές θερμοκρασίες αλλά στην Κύπρο με ψηλές θερμοκρασίες έτσι όταν έριχναν η κάννη άσπριζε και έπρεπε να υλακτεί. Με στοιχειώδη μέχρι και ανεπαρκή επικοινωνία επίσης όλα τα φυλάκια.

Ο 4ος Λόχος είχε έδρα το σπίτι της Λαίδης 300 μέτρα μετά την 33ΜΚ στο Μπέλλαπάις.

Ο 4ος Λόχος αποτελείτο  από 35-40 στρατιώτες και είχε αρμοδιότητα να φυλάει τον δρόμο Μπέλλαπάις μέχρι τον κύριο δρόμο Κερύνειας-Λευκωσίας που αξίζει να αναφέρομε ήταν αποκομμένος και αυτός από το 1963 λόγω της τουρκοανταρσίας. Επίσης είχε δύο φυλάκια στον Πενταδάκτυλο έναντι πολυάριθμων φυλακίων των τούρκων στην Άσπρη Μούττη καθώς και την φύλαξη των αποθηκών πυρομαχικών που ήταν πίσω από το Μπέλλαπάις στο δρόμο προς Συγχαρί.

Και αυτός ο Λόχος ήταν εφοδιασμένος με λιανοτούφεκα του 1940 όπως εξ άλλου ολόκληρη η Εθνική Φρουρά ήταν εφοδιασμένη με τον ίδιο οπλισμό.

Να αφήσομε τα οχήματα που όλα ήταν αγορασμένα από τις δημοπρασίες των αποθηκών των βάσεων και με χρονολογίες κατασκευής το 1940.

Βεβαίως είχαμε και Μπρέν και Στέν και Όλμους και Μπαζούκας του 1940 όπως είχαμε και τα MG42 κοινώς τουρτούρες και Μάουζερ και αυτά του 1940 αλλά χιτλερικά κατάλοιπα.

Το 251Τ.Π ιδρύθηκε το 1966 για τις ανάγκες της περιοχής της Κερύνειας και το Διοικητήριο βρισκόταν σε τούρκικη γη. Αριστερά του δρόμου που οδηγούσε στην Παναγία τη Γλυκιώτισσα ήταν τα κτίρια της Παιδικής εξοχής του Σεβέρη όπου εκεί έμενε ο 1ος Λόχος και ο ΛΥΤ. Οι άλλοι Λόχοι, Λόχος Διοικήσεως και ο 2ος στεγαζόταν στο άλλο κτίριο του Σεβέρη που βρισκόταν δεξιά του δρόμου. Εκεί ήταν και τα μαγειρεία. Το Διοικητήριο ήταν στεγασμένο σε ένα κτίριο το οποίο όπως αναφέραμε ήταν σε τουρκική γη.

Από την είσοδο του Τάγματος μέχρι το ΚΨΜ και μέχρι το Διοικητήριο είχε δεκάδες κυπαρίσσια δεξιά και αριστερά των δρόμων.

Είχε μεγάλο στίβο μάχης καθώς και μεγάλο χώρο έκτασης περίπου ενός γηπέδου ποδοσφαίρου για τις ασκήσεις και τις αθλοπαιδιές των στρατιωτών.

Στο 251 Τ.Π. είχε και μια ύλη αρμάτων Τ34/85 κατασκευής 1940-1945. Πέντε άρματα δηλαδή από σύνολο 35 που είχε η Εθνική Φρουρά. Ήταν εφοδιασμένα με ένα πυροβόλο των 85 χλ και δύο πολυβόλα των 7.62 χλ.

Ο 2ος Λόχος δεν είχε στρατιώτες. Υπήρχε στα χαρτιά αλλά υπήρχε ο οπλισμός του σε αποθήκη δίπλα από τον Λόχο Διοικήσεως.

Υπό την αρμοδιότητα του 251 Τ.Π ήταν και ο καθαρισμός των πολυβολείων και πυροβολείων που ήταν σε μια γραμμή τα μεν πολυβολεία από την Νήσο των Εχιδνών μέχρι τον Βαβυλά, 12 τον αριθμό και 5 πυροβολεία από το Περιβόλι της Κυρά Ελένης ( έτσι πήρε και το όνομα του αυτό το πυροβολείο) που ήταν απέναντι από το καφενείο του Σακκά στον δρόμο προς Άγιο Γεώργιο και το τελευταίο ήταν στην παραλία των Πανάγρων.

Πολυβολεία και πυροβολεία άδεια όμως, γιατί όταν κτίστηκαν ήταν στην Κύπρο ηΕλληνική Μεραρχία η οποία είχε την ευθύνη για την στελέχωση και την επάνδρωσή τους με το κατάλληλο υλικό.

Η Ελληνική Μεραρχία φεύγοντας από την Κύπρο τον Νοέμβριο του 1967 πήρε μαζί της και όλο το υλικό που είχε μέσα σε αυτά.

Το 1972 το πυροβολείο που βρισκόταν και δέσποζε της περιοχής στο Πέντε Μίλιχαλάστηκε και άρχισαν να αναγείρουν ξενοδοχείο.

Από το 1967 που έφυγε η Ελληνική Μεραρχία κανένα υλικό δεν αγοράστηκε για επάνδρωση όλων αυτών. Δεν μπορούσε η Εθνική Φρουρά το 1974 να βάλει μέσα σε αυτά τα πυροβολεία πυροβόλο των 25 Λιβρών γιατί αυτά ήταν για πυροβόλα των 9,4ιντζών. Ούτε υπήρχαν έξτρα και κατάλληλα πολυβόλα για τα πολυβολεία Και μιλάμε για 12 πολυβολεία σε απόσταση περίπου δυόμιση χιλιομέτρων το ένα από το άλλο. Γιατί μερικοί νομίζουν ότι όλα ήταν κτισμένα στο Πέντε Μίλι. Στην Κερύνεια δεν είχαμε την γραμμή Μαζινώ ή τα οχυρά του Ρούπελ όπως μερικοί ανεγκέφαλοι νομίζουν.

Τα δε πυροβολεία ήταν κτισμένα σε απόσταση 40 χιλιομέτρων. Και μιλάμε για πέντε πυροβολεία. Από την Κερύνεια μέχρι τα Πάναγρα σαράντα ολόκληρα χιλιόμετρα.

Αυτό ήταν το 251Τ.Π που γιόρταζε κάθε χρόνο στις 8 του Σεπτέμβρη μιας και η Εκκλησία της Παναγίας της Γλυκιώτισσας ήταν ακριβώς στην βόρεια πλευρά του στρατοπέδου.

Χιλιάδες οι προσκυνητές κάθε χρόνο στο Πανηγύρι της Γλυκιώτισσας από όλη την επαρχία.

Δεκάδες οι πραματευτάδες και δεκάδες οι βάρκες  να πηγαινοέρχονταν από το λιμάνι της Κερύνειας μέχρι το λιμανάκι της Παναγίας της Γλυκιώτισσας με προσκυνητές.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις λιχουδιές και το παραδοσιακό κλέφτικο του Κούντουρου και τους χορούς μέχρι πρωίας για 3 ολόκληρες μέρες και την φιλοξενία του Τσιανάκκα που είχε το κέντρο στο απάνεμο λιμανάκι της Γλυκιώτισσας.

ΔΡΑΣΗ 251 Τ.Π

Όπως ανάφερα Διοικητής του 251 Τ.Π ήταν ο Αν/ρχης Παύλος Κουρούπης και Υποδιοικητής ο Τ/χης Αλέξανδρος Μανιάτης.

Ο Αλέξανδρος Μανιάτης ανέλαβε την διοίκηση της 31 ΜΚ γιατί ο διοικητής της σκοτώθηκε στο πραξικόπημα. Καθήκοντα υποδιοικητή ανέλαβε ο Τχης Γρηγοριάδης Κωνσταντίνος Επιτελικός Αξιωματικός του 3ου Τακτικού Συγκροτήματος.

Οι ανησυχίες για επικείμενη τουρκική εισβολή άρχισαν να φαίνονται στον ορίζοντα από την Τετάρτη το απόγευμα. Οι πληροφορίες για επίθεση ήταν πιο συχνές τηνΠέμπτη 18 Ιουλίου και την Παρασκευή ήταν βέβαιη η εισβολή.

Σε σύσκεψη αποφασίστηκε επιστράτευση 300 ατόμων και μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου ολοκληρώθηκε.

Ο Κουρούπης ήταν ανήσυχος όπως και οι υπόλοιποι αξιωματικοί γιατί δεν είχαν πάρει σαφείς οδηγίες. Όμως ετοίμασε τον πρώτο λόχο και τον λόχο διοικήσεως καθώς και τονΛΥΤ.

Έδωσε οδηγίες και στα τρία ετοιμοπόλεμα Τ34/85 και περιμέναμε το ξημέρωμα.

Με την έναρξη της τουρκικής εισβολής και αφού ΔΙΕΦΑΝΗ το σημείο απόβασης οΗΡΩΑΣ Παύλος Κουρούπης με τα παλικάρια του δηλαδή τον 1ο λόχο τον λόχο Διοικήσεως και τον ΛΥΤ ξεκίνησαν για το Πέντε Μίλι.

Ο 1ος λόχος και ο λόχος Διοικήσεως πήραν θέσεις αριστερά του δρόμου που οδηγούσε προς Καραβά παρά την στροφή της Περιοχής του Πικρού Νερού.

Η εισβολή δεν είχε ξεκινήσει.

Εκατοντάδες έφεδροι από την Βασίλεια, Λάπηθο, Καραβά, Άγιο Γεώργιο, Κερύνειακαι άλλα γειτονικά χωριά έτρεξαν στο 251Τ.Π και εφοδιάστηκαν με ότι οπλισμό είχε το Τάγμα. Λάθος γιατί όλοι έτρεξαν στο 251 Τ.Π και δεν πήγαν στις μονάδες που έγραφε το ΦΑΠ τους με αποτέλεσμα να μην μείνει ούτε ένα όπλο για δείγμα στο στρατόπεδο.

Συγχαρητήρια όμως σε όλους αυτούς που έτρεξαν και παρουσιάστηκαν και δεν κρύφτηκαν  και να βγαίνουν μετά από χρόνια να εξασκούν κριτική.

ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΠΟ ΡΙΨΑΣΠΙΔΕΣ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ.

Γύρω στις 7π, ξεκίνησαν και τα 3 άρματα για το Πέντε Μίλι με διοικητή τον Δώρο Μπούρα.

Στις 7 ,15π, πέρασε έξω από το 251Τ.Π και  Μοίρα Πυροβολικού του Βοσπόρου και αφού πέρασε από την περιοχή που θα γινόταν η απόβαση ανηφόρισε προς τον Πενταδάκτυλο όπου τάχθηκε και έβαλε κατά της απόβασης που ξεκίνησε λίγο μετά τις 8 το πρωί της20ης Ιουλίου 1974.

Τα αεροπλάνα βομβάρδιζαν παντού όλες τις θέσεις της Ε.Φ.

Τα πυροβόλα των πλοίων κτυπούσαν ασταμάτητα, τα ελικόπτερα πηγαινοέρχονταν στην Τουρκία ασταμάτητα.

Και ξαφνικά ο Κουρούπης διατάζει πυρ αφού το ΓΕΕΦ τον είχε στο περίμενε. Πυρ και ο Υπολοχαγός Αντωνόπουλος με τα πυροβόλα του από τον Πενταδάκτυλο, πυρ και τα πυροβόλα του Κρίτωνα Τζαβέλλα έφεδρου Αξιωματικού από την Αϊρκώτισσα.

Οι τούρκοι οι οποίοι μέχρι εκείνη τη στιγμή κατόρθωσαν να αποβιβάσουν ένα εκσκαφέα και καμιά 50ριά στρατιώτες τα έχασαν.

Και ξέσπασαν με  νέες αεροπορικές επιθέσεις, με τα πυροβόλα των πλοίων και με ομοβροντίες όλμων από τον Άγιο Ιλαρίωνα να σκορπούν  θάνατο.

Σε κάποια στιγμή 8-9 ελικόπτερα Μπέλ Χιούη κατόρθωσαν να αποβιβάσουν στρατιώτες στην περιοχή Φτέρυχα – Μότιδες. Οι τούρκοι όμως λούφαξαν και έμειναν εκεί άπρακτοι αφού καθηλώθηκαν από τα λιγοστά παλικάρια του 251.

Τα φορτηγά πηγαινοέρχονταν στο 251 και έφευγαν πίσω με πυρομαχικά. Μόνο πυρομαχικά. Ούτε νερό ούτε φαγητό ήθελαν τα γενναία παλικάρια του 251.

Μερικού έφεδροι  έτρεξαν και τους συμπαραστάθηκαν.

Ο Κουρούπης από το πρόχειρο αρχηγείο του στο Τριμίθι δίπλα από την Παναγία την Χρυσοτριμιθκιώτισσα με τον Τσάκα τον Μπλέτσα, τον  Γιάννη τον Οικονομίδη που είχε την πρωτοβουλία και με δική του διαταγή τα αντιαεοπρικά του 251 έγιναν ο φόβος και ο τρόμος των τουρκικών αεροπλάνων. τον χαμογελαστό Ελευθέριο Θωμά από την Λάπηθο, με τον αγνοούμενο ήρωα νεαρό έφεδρο αξιωματικό του 251 Νίκο Νικολάουγιό του Παναγιώτη από την Κερύνεια όρθιοι αντιμετώπιζαν τους τούρκους .

Οι άλλοι στρατιώτες του 251 πολεμούσαν στον Άγιο Γεώργιο με τον έφεδρο αξιωματικόΛουκά Λουκά γιό του Τάκη του Φουρουκλά.

Λοκατζήδες της 33ΜΚ ανασυνταγμένοι μετά την μάχη του Αγίου Ιλαρίωνα κατέφθασαν στην περιοχή και έδωσαν μάχη σχεδόν εκ του συστάδην με τους τούρκους. Γράφει ο συναιχμάλωτος μου Πολύκαρπος Γεωργιάδης στο ημερολόγιο του «… Ενώ υποχωρούσαμε κατέφθασαν 20 λοκατζήδες. Φορούσαν όλοι κοντά παντελόνια και κρατούσαν τσέχικα όπλα. Ο ένας από αυτούς, τραυματισμένος. Οι λοκατζήδες  μας είπαν να υποχωρήσουμε. Αυτοί τράβηξαν εμπρός. Τέτοιο θάρρος δεν είδα ποτέ στη ζωή μου. Οι Τούρκοι εξαπέλυσαν τη στιγμή εκείνη τη δεύτερη επίθεση. Τότε κροτάλισαν τα αυτόματα των λοκατζήδων. Το θέαμα ήταν ανεπανάληπτο. Οι Τούρκοι έπεφταν νεκροί ο ένας μετά τον άλλο. Οι λοκατζήδες πολεμούσαν ως πραγματικοί ήρωες. Κάτω από τις ελιές γέμισε ο τόπος με πτώματα Τούρκων. Η   μάχη  συνεχίστηκε μέχρι την νύκτα…’’

Πολεμούν όλοι σαν λιοντάρια σαν ΕΛΛΗΝΕΣ .

Αλήθεια ποιός μπορεί να ξεχάσει την ενέργεια του έφεδρου Λοχία Καταδρομών Χρίστου Καρεφυλλίδη του Ανδρέα που μόλις αντίκρισε τα παλικάρια της 33ΜΚ βα περνούν έξω από το 251Τ.Π με κατεύθυνση τον Άγιο Γεώργιο τους ακολούθησε  και ενώθηκε μαζί τους και πολέμησε και σήμερα είναι ανάμεσα στο ΠΑΝΘΕΟ των ΗΡΩΩΝ καιΑΓΝΟΟΥΜΕΝΩΝ.

Μόνο όσοι ζήσαμε αυτή την εικόνα μπορούμε να καταλάβουμε το μεγαλείο του ΑΝΔΡΑ.

Και έρχεται ή ώρα της προέλασης των απίστων και αφού πια δεν μπορούν να αντισταθούν στην υπεροπλία των βαρβάρων τα παλικάρια του 251 δίνουν το άπαν των δυνάμεων των για να αποκρούσουν τους τούρκους.

Και την Δευτέρα 22 Ιουλίου 1974 περνούν όλοι στην ΑΘΑΝΑΣΙΑ! Πέφτουν σχεδόν όλοι ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ.

Τολμώ να πω ότι εάν  ο Παύλος Κουρούπης είχε μαζί του και τον Αλέξανδρο Μανιάτη και τον ήρωα του Καραβά Σταύρο Μπιτσάκη ίσως το αποτέλεσμα να ήταν διαφορετικό. Ίσως λέω γιατί και όσοι ήταν μαζί με τον Κουρούπη ήταν παλικάρια και ημίθεοι .

Με τον Σταύρο  Μπιτσάκη υπηρετήσαμε μαζί  στο 251 την περίοδο 1972-1973 και μετά μετατέθηκε  στο 256 Τ.Π.

Ο τούρκος διοικητής της εισβολής στρατηγός Ντεμιρέλ στο ημερολόγιο του αναφέρει ότι η αντίσταση του 251 παραλίγο να τον αναγκάσει να διατάξει οπισθοχώρηση. ( ΓΡΑΦΕΙ Ο ΝΤΕΜΙΡΕΛ ΚΑΙ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΕ ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΡΙΨΑΣΠΙΔΕΣ ΚΑΙ ΜΙΣΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ; «Στη Μερσίνα παρουσιάστηκαν 20 τουρκοκύπριοι φοιτητές που ήθελαν να μας
ακολουθήσουν σαν εθελοντές. Αμέσως τους παρεκάλεσα να έρθουν μαζί μας, όμως τελικά μόνο ένας, ο Munir Bey, μας ακολούθησε. Κατά τον πλου μας στην Κύπρο ο M. Bey παρακολουθούσε το PIK γιατί γνώριζε ελληνικά, και άρχισε να κλαίει. Μας είπε ότι οι αποβατικές μας δυνάμεις ρίχτηκαν στη θάλασσα. Τώρα καταλάβαινα καλύτερα τα λόγια του διοικητή της 2ης Στρατιάς, που προπονείτο ότι το Γ.Ε.Σ. δεν του έδινε καμία πληροφορία για την κατάσταση. O αρχηγός του ΓΕΣ του είχε πει. Πάρτε αμέσως ότι βρείτε και ξεκινάτε. Χρειάζονται άρματα, πυροβόλα και αεροπλάνα. Μέσα μου όμως ήλπιζα ότι ήταν αδύνατο να είχαν καταστραφεί όλες οι αποβατικές δυνάμεις. Διέθεταν και μία ίλη 15 αρμάτων υπό τη διοίκηση του υπίλαρχου Ersel και μια μοίρα Π/Β με 12 πυροβόλα, ενώ η εχθρική αεροπορία δεν είχε εμφανιστεί. Σε μια περίπτωση άκουα από τον ασύρματο κλάματα και κραυγές αγωνίας από την παραλία και δεν γνώριζα τι να κάνω. Σε κάποια στιγμή αποφάσισα να αποσύρω τα στρατεύματα και να σταματήσω την απόβαση γιατί δεχόμαστε πετυχημένες βολές από το πυροβολικό και πετυχημένα πυρά από τους άνδρες του 251Τ.Π και οι στρατιώτες μας δεν μπορούσαν να σηκώσουν κεφάλι.Υπολογίζαμε ότι η χειρότερη για μας περίπτωση θα ήταν να μην μπορούσαμε να βγούμε στην παραλία. Αν καταφέρναμε να αποβιβαστούμε στη στεριά θα έπρεπε να επιτεθούμε.» ΑΥΤΑ ΣΗΜΕΙΩΝΕ Ο ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΑΠΟΒΑΣΗΣ ΝΤΕΜΙΡΕΛ ).

Αυτή ήταν σε γενικές γραμμές η δράση του 251Τ.Π κατά τις τρείς πρώτες μέρες της εισβολής. Αρκετοί στρατιώτες του 251Τ.Π μετά από μια κοπιώδη πορεία πίσω από το Κάρμι και Ελιά και Καραβά ενώθηκαν με την μονάδα του πυροβολικού στον Προφήτη Ηλία στον Πενταδάκτυλο.

Το 251 Τ.Π δεν εγκαταλείφτηκε έρμαιο στα χέρια των τούρκων.

25 ΠΑΛΗΚΑΡΙΑ παρέμειναν μέσα σε αυτό και το υπερασπίστηκαν.

Και τα 25 αυτά ΠΑΛΗΚΑΡΙΑ μετά από ένα άνισο αγώνα  συνελήφθησαν αιχμάλωτοι.

Οι υπόλοιποι διασωθέντες άντρες του 251 συνέχισαν την δράση τους στην περιοχή Αγίου Ερμολάου και Βασίλειας και στον δεύτερο γύρος  πολέμησαν στον Κουτσοβέντη και στην Περιοχή Κυθραίας και Μιάς Μηλιάς υπό τις διαταγές του Αλέξανδρου Μανιάτη που επανήλθε πίσω στο 251 και του Κωνσταντίνου Γρηγοριάδη.

Το 251 έδωσε για την πατρίδα όλη την ΙΚΜΑΔΑ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΟΥ.

ΕΧΕΙ 94 ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΤΟΣΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ.

Τα παλικάρια του πολέμησαν σαν νέοι ΜΑΡΑΘΩΝΟΜΑΧΟΙ υπό τις διαταγές ενός νέου Λεωνίδα του ΠΑΥΛΟΥ ΚΟΥΡΟΥΠΗ.

Και πια η ανταμοιβή όλων αυτών των παλικαριών; Καμία. Μόνο τα μνημόσυνα και οι καταθέσεις στεφανιών.

Οι ήρωες του 251 δεν χρειάζονται στεφάνια. Οι ήρωες του 251 απλά διερωτούνται . Διερωτούνται  ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΛΕΥΘΕΡΗ.

Απλά δεν κάνουμε τίποτα. Μόνο παρακολουθούμε με δέος το Εθνικό ξεπούλημα της Κερύνειας.

Από το 1974 και μετά το 251Τ.Π το ηρωικότερο εκ των ηρωικότερων ταγμάτων της Κύπρου δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει ούτε και για το κράτος.

Υπάρχει όμως στο ΠΑΝΘΕΟΝ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ.

Κώστας Τζαβέλλας

Έφεδρος Αξιωματικός 251 Τ.Π

Πρόεδρος Σωματείου «251Τ.Π»